Bolesław Bolanowski
Urodził się 23.07.1932 w Rzęśnie Polskiej [Lwów]. Do roku 1945 zamieszkały we Lwowie. W Łodzi od roku 1946. W Łodzi kończy liceum Elektryczne (1952), Politechnikę Łódzką, Wydział Elektryczny, specjalność Aparaty Elektryczne(1958).
Pracę w Katedrze Aparatów Elektrycznych rozpoczął, jako student w 1955 roku, zakończył, jako profesor zwyczajny, w roku 2002. Doktorat obronił w roku 1964, habilitację w 1967, tytuł profesora otrzymał w 1977, prof. zwyczajnym został w 1991 roku.
Zajęcia dydaktyczne z podstaw działania, budowy i eksploatacji aparatów elektrycznych wysokiego i niskiego napięcia prowadził nie tylko na specjalności aparaty elektryczne. W latach 2001-09 był profesorem zwyczajnym na Wydziale Informatyki AHE w Łodzi. Jest współautorem 4 skryptów i podręcznika akademickiego. Prowadził ok. 130 prac inżynierskich i magisterskich, wypromował 6 doktorów.
W Katedrze Aparatów Elektrycznych kierował budową i był wieloletnim kierownikiem laboratorium zwarciowego prądu przemiennego(zwarciowni) i prądu stałego, laboratorium trwałości łączeniowej styczników i wielu specjalistycznych stanowisk badawczych.
W latach 1971-82 kierownik zespołu naukowo – problemowego Łączniki Zestykowe. Po włączeniu Katedry do Instytutu Transformatorów, Maszyn i Aparatów Elektrycznych był zastępcą/kierownikiem Zespołu Dydaktycznego Aparaty Elektryczne oraz zastępcą Dyrektora Instytutu ds. spraw nauki i współpracy z przemysłem [1973-83]. Kierownik Zakładu Aparatów Elektrycznych w czasie poprzedzającym likwidację ITMAE [1982-85].
Inicjator powołania i pierwszy dyrektor Instytutu Aparatów Elektrycznych [1985-86]. Kierownik zespołu naukowo badawczego Łączników Magnetowydmuchowych i Sterujących [1986-2002]. współautor projektu i organizator budowy w gmachu C dla laboratoriów dla Katedry Aparatów.
Jako Dziekan Wydziału Elektrycznego w latach stanu wojennego [1981-86], zdał trudny egzamin ochrony Wydziału, za co trzykrotnie był rozliczany przez uczelnianą organizację partyjną (do wniosku o zdjęcie z funkcji dziekana włącznie i dochodzenia w Komisji dyscyplinarnej). Na Wydziale był członkiem wielu komisji min ds. rozwoju Wydziału dydaktyki, organizacji studiów, współpracy ze studentami.
Jako prorektor Politechniki Łódzkiej [1990-96] ds. nauki i rozwoju miał profesor poważny udział we wprowadzeniu decentralizacji zarządzania PŁ, inicjacji i rozwoju Informatyzacji Politechniki, zwłaszcza w budowie sieci informatycznej, tworzeniu Centrum Komputerowego PŁ. W imieniu Konferencji Rektorów Szkół Wyższych w Łodzi prowadził Informatyzację 9 bibliotek naukowych w Łodzi realizując grant fundacji Mellona wartości ok. 1,2 mil dolarów USA i 1,6 mil zł [1994-2002].
Kierunki pracy naukowej i badawczej to; teoria elektrycznego łuku łączeniowego (szczególnie obszaru przy katodowego), budowa i badania układów gaszeniowych łączników niskiego napięcia, budowa i eksploatacja aparatów, łączników elektroenergetycznych, aparatury trakcyjnej, łączeniowych elementów automatyki. Prowadził, ze strony Politechniki trzy ogólnokrajowe granty poświecone teorii wyładowań elektrycznych w gazach i próżni. Opublikował ok. 140 publikacji oraz 30 referatów konferencyjnych.Współorganizował kilka konferencji krajowych i międzynarodowych (SAP).
Współpracował szeroko z przemysłem w projektowaniu, badaniu, i wdrożeniu wielu oryginalnych polskich aparatów łączeniowych niskiego napięcia. Uzyskał, jako współautor, 12 patentów, z których najszerzej wdrożony –stycznik trakcyjny jest nadal produkowany.
Był też min. aktywnym członkiem SEP (lata 1965-80), komandorem AKŻ w Łodzi [1978-85], radnym Rady Miasta Łodzi [1990-94], od 1989 roku jest prezesem Łódzkiego Oddziału Towarzystwa miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.
Posiada wiele odznaczeń Państwowych, związkowych, społecznych.